Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

TWINK AND THE TECHNICOLOUR DREAM

Είχα πολλά χρόνια ν’ ακούσω καινούριες ηχογραφήσεις του Twink (από το 1990 και το φοβερό “Magic Eye”, τη συνεργασία του δηλαδή με τον Bevis Frond) και μπορώ να πω πως τούτο το… ελληνικό LP, το You Reached for the Stars, ήταν ό,τι έπρεπε για να με ξανασυνδέσει με το παρελθόν και το παρόν ενός ξεχωριστού μουσικού, που έχει γράψει το δικό του συναρπαστικό κεφάλαιο στην ιστορία του british rock. Γιατί ο Twink υπήρξε ντράμερ και βασικό στέλεχος μερικών σημαντικών γκρουπ της δεκαετίας 1965-1975 (The Fairies, Tomorrow, Pretty Things, Pink Fairies…) που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση του freakbeat, του ψυχεδελικού και του progressive rock μα ακόμη και του punk, έχοντας υπό το όνομά του κι ένα «διαμάντι» της εποχής, το μαγικό “Think Pink” από το 1970. Ακόμη ανατριχιάζω (κυριολεκτώ) στο άκουσμα του εισαγωγικού “The coming of the Other One” (με την προφητεία του Νοστράδαμου για τον ερχομό του… Νυαρλαθοτέπ, πίσω στο μακρινό 1999…) και του αμέσως επόμενου “Ten thousand words in a cardboard box”, καθώς… χιλιάδες πολύχρωμες σκιές χορεύουν γύρω απ’ το κεφάλι μου

Πέρυσι, ο Twink (που εν τω μεταξύ έχει ασπαστεί τον μουσουλμανισμό και λέγεται πλέον Mohammed Abdullah, παρότι εξακολουθεί να ηχογραφεί με το παρατσούκλι του – το πραγματικό όνομά του είναι John Charles Edward Alder) έδωσε καινούρια κομμάτια γραμμένα στη Ρώμη (και με mastering από το Abbey Road), τα οποία κυκλοφόρησαν αρχικώς σε CD από την Sunbeam και τώρα σε βινύλιο από την ελληνική G.O.D. Records – με το “You Reached for the StarsLP να τυπώνεται σε 500 αριθμημένα κομμάτια, αλλά και σε 50 κουτιά με t-shirt, βινύλιο και CD. Οι μουσικοί που κλήθηκαν να αποδώσουν αυτά τα καινούρια tracks ήταν οι Paolo Conti ντραμς, Fabio Porretti κιθάρες και Marco Conti μπάσο, φωνή (οι Ιταλοί Technicolour Dream δηλαδή), οι οποίοι δίπλα στον Twink αποδεικνύονται ιδανικοί διαχειριστές τόσο της σημερινής τραγουδοποιίας, όσο και της ιστορίας του.
Το άλμπουμ, που έχει και αυτοβιογραφικά χαρακτηριστικά σχετικά με το πέρασμα του Twink απ’ το L.A. στις αρχές των seventies, απαρτίζεται βασικά από επτά tracks (συν δύο ακουστικές versions), τα οποία κατά τον ίδιον τον Twink αποτελούν… «ένα πολύ ιδιαίτερο έργο, μια συνέχεια κατά κάποιον τρόπο του “Never Never Land”, που ηχογράφησα με τους Pink Fairies το 1971»… όπως διάβασα στο facebook. Και όντως δηλαδή, αφού ένα από τα κομμάτια τού You Reached for the Stars” είναι το ψυχεδελικό “The dream is just beginning”, που έκλεινε εκείνο το πρώτο LP των Pink Fairies. Αν και υπάρχει άλλο ένα τραγούδι στο νέο άλμπουμ που μου είναι γνωστό, το φερώνυμο (επίσης ψυχεδελικό) “You reached for the stars”, το οποίο ακουγόταν στο LP The Lost Experimentals Recordings 1970” [Get Back, 1999], το… ειδικό και το συνολικό αποτέλεσμα είναι εντελώς διαφορετικό, αφού οι Ιταλοί δίνουν άλλον αέρα στα κομμάτια.
Έτσι λοιπόν ξεκινώντας με τα τέσσερα tracks της πρώτης πλευράς (“Dead end”, “The dream is just beginning”, “Afterglow”, “Moonchild”) δεν γίνεται να μην ανακαλέσω στη μνήμη του τόσο το “Think Pink”, όσο και το “Never Never Land” (με τις απίθανες ψυχεδελικές μπαλάντες του), καθώς οι κιθάρες και το rhythm section των Ιταλών είναι όσο ντελικάτο απαιτείται κάποιες φορές, και όσο τραχύ επιβάλλεται κάποιες άλλες. Το “Dead end” που με «πήγε» (για κάποια μέτρα και σε πιο αργό τέμπο) στο θρυλικό “Children of tomorrow” των Mike Stuart Span είναι ιδανική εισαγωγή… όπως ιδανική είναι και η εκδοχή του “The dream is just beginning”, που αφήνει όλην εκείνη την folk-psych μαγεία των συγκροτημάτων του ’70. Το “Afterglow”, που ακολουθεί, δεν είναι έξω από αυτήν την ατμόσφαιρα, απλώς οι κιθάρες με το wah-wah και την κάπως σκληρότερη διαχείριση δεν απέχουν και πολύ από τον θαυμαστό ήχο των Pink Fairies, εκείνης της πρώτης περιόδου. Το “Moonchild” που κλείνει την πλευρά έχει ένα ακόμη πλεονέκτημα – έχει την κιθάρα ενός από τους μεγαλύτερους παίκτες του βρετανικού rock, του Brian Godding (Blossom Toes, Centipede, Mike Westbrook Orchestra, Magma κ.λπ.) και αυτό από μόνο του λέει πολλά.
Το “Inside the old ones” που ανοίγει την Side B ξεκινά με μερικά μέτρα από τις ακουστικές κιθάρες, για ν’ ακολουθήσουν οι ηλεκτρικές και τα «πειραγμένα» φωνητικά, που παραπέμπουν κατ’ ευθείαν στο “Think Pink” του ’70. Ο Twink, σαράντα τέσσερα χρόνια μετά εξακολουθεί να πραγματοποιεί το ίδιο ταξίδι (από το Μαρόκο, που μένει πια, προς όλον τον… εσωτερικό του κόσμο). Στο “Lady love”, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα σε διάρκεια tracks του LP αφού αγγίζει τα πέντε λεπτά, οι Technicolour Dream κάνουν πολύ καλή «πίσω» δουλειά (εδώ ακούγεται και όργανο), αφήνοντας μπροστά τον Twink (με τα σχεδόν αναλλοίωτα από το χρόνο φωνητικά του). Το τελευταίο κομμάτι του LP (και πριν από τις δύο ακουστικές versions) είναι το “You reached for the stars”. Πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα τραγούδια που έχει συνθέσει και ερμηνεύσει ο Twink, μια ψυχεδελική μπαλάντα εφάμιλλη των καλυτέρων του “Think Pink”. Η εν λόγω εκδοχή είναι εξαιρετική, με ωραία ακουστικά και ακόμη ωραιότερα ηλεκτρικά μέρη, χαμηλά-διαπεραστικά φωνητικά και μαγική-αποκαλυπτική ατμόσφαιρα. Εν ολίγοις; Τραγουδάρα. Οι δύο ακουστικές εκδοχές που κλείνουν το άλμπουμ (η μία στο “The dream is just beginning” και η άλλη στο “You reached for the stars”) δείχνουν το προφανές. Άμα έχεις υλικό που φυσάει, τούτο φαίνεται στις πρώτες και πρωτόλειες ενοργανώσεις. Μια κιθάρα και μια φωνή αποτελούν τα πιο ασφαλή δεδομένα, ώστε να πει κάποιος πόσο μετράνε εκείνα που ακούει – και τα δυο αυτά τραγούδια, είτε «ντυμένα», είτε «γυμνά», είναι μοναδικά.

12 σχόλια:

  1. Φωντα γεια και παλι.κατεβασα το CD και το ακουσα.Ομολογω με αφησε εκπληκτο θετικα!εγω εχω μεινει στο "think pink"(ενα απο τα 10 καλυτερα ψυχεδελικα αλμπουμ της βρετανιας για μενα),και στο never neverland το καλυτερο των Fairies.Aξιο αποριας τοσο η μη αλοιωμενη φωνη του Alder(παρα τις οποιες καταχρησεις του που ευτυχως δεν ηταν μοιραιες) οσο και η λιτη αλλα σφιχτοδεμενη μπαντα που τον συνοδευει.Pure ηχος κατευθειαν απο 69-71.pretty things,tommorow,pink fairies,deviants με τα πολλα πηγαινελα των μελων τους μεταξυ τους ειχαν καθορισει ενα πολυ ιδιαιτερο ηχο στο βρετανικο underground της εποχης,προσφεροντας πολλα και εξαιρετικα (τα περισσοτερα εξ'αυτων) αλμπουμ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καταπληκτικό κομμάτι, θα ακούσω και τα υπόλοιπα, αλλά όπως το βλέπω, πάει για προσθήκη.
    Υπερβολική (με την καλή έννοια), και όχι μερική όπως άλλες προσπάθειες, αναβίωση της ψυχεδέλειας των 60s/70s.
    Ευχαριστώ για την επισήμανση Φώντα, πάντα τέτοια.
    Λάμπρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι πολύ καλή έκδοση που αξίζει συγχαρητηρίων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με αφορμη την αναφορα στον TWINK,καποια στιγμη Φωντα θα ηθελα απο σενα μια αναρτηση θεματος και για το φιλαρακι του τον MICK FARREN(R.I.P),οπως ξερεις και παρουσιαζεις.Νομιζω οτι το αξιζει ως εξεχουσα και εμβληματικη μορφη στο ροκ.(Και επειδη καποτε ειχες αναπτυξει ενα σοβαρο θεμα για undergound,o MΙCK FARREN υπηρξε undergound μορφη συνώνυμη της αντικουλτουρας,τουλαχιστον απο 1967 μεχρι αρχες ογδοντα.)Υ.Γ-Ο δυστυχης και αμοιρος SID δεν ηταν undergound,απλα ενα junkie που κατασκευαστηκε undergound.Τα λεμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για τον Mick Farren έχω ήδη γράψει κάποια πράγματα εδώ...

      http://diskoryxeion.blogspot.gr/2013/07/mick-farren.html

      Διαγραφή
  5. Χωρις να θέλω να κοντράρω τον Γιάννη, θεωρώ πως η σύγκριση Barrett-Farren είναι ατυχής. Κανένας δεν κατασκεύασε τον Syd ως underground περσόνα. Ώσπου να πέσει στα drugs και να χαθεί σε άλλους κόσμους και πριν οι Floyd γίνουν μεγάλο όνομα ήταν και αυτός ένα κομμάτι της underground φασης. Αναφέρομαι πρίν από το Piper at the gates of dawn. Ο Farren είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, όπως και ο Twink.
    Σπύρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φιλε ανωνυμε,δεν μιλησα για Barrett-Farren(συγκριση),αλλα μονο για τον ΜΙCK FARREN ως επιστηθιο φιλο και πολλακις μουσικο συνεργατη του TWINK.Απο κει και μετα ο ''αθωος'' και τραγικος SYD,βεβαιως και κατασκευαστηκε ως undeground φιγουρα απο τον δαιμονιο Malcolm McLaren οποιος στο προσωπο ενος junkie(ασχετου χονδρικα με την μουσικη) οργανωσε την πιο επιτυχημενη μουσικη επανασταση που ενδεχομενως εγινε.Οσο για τον syd,αυτο τον εκανε ακομα πιο junkie.φυσικα και καταχωρηθηκε στο πανθεον των undergound μορφων γιατι ετσι επρεπε.φιλικα.

      Διαγραφή
    2. Για να το κλεισω,μιλουσα για FARREN/SID VICIOUS,σχετικα με το undergound,και οχι SYD BARRETT.

      Διαγραφή
    3. Μιλάμε για Twink και Mick Farren και μας πετάς στην μέση τον… Sid Vicious; Μας έμπλεξες Γιάννη… Κι εγώ νόμισα πως γράφοντας “Sid” κάτι ήθελες να πεις για τον… Barrett και όχι για τον Vicious, που δεν κολλάει πουθενά με όλα αυτά (underground κ.λπ.).
      Παρακάτω πάλι… μπερδεύεις τα ονόματα, γράφοντας πως… «απο κει και μετα ο ''αθωος'' και τραγικος SYD,βεβαιως και κατασκευαστηκε ως undeground φιγουρα απο τον δαιμονιο Malcolm McLaren»…
      Είπαμε… Syd Barrett… Sid Vicious… Βάζε τα επώνυμα καλύτερα για να μπορούμε να συνεννοούμαστε…

      Διαγραφή
  6. Οκ παρανοηση, δε μου περασε απ το μυαλο πως αναφερεσαι στον Vicious. Εξ όσων γνωρίζω πάντως, αυτός που ήταν φαν των Farren/Twink και λοιπων (Magma/Hawkwind) ήταν ο John Lydon και πάνω σ'αυτον στηρίχτηκε η επανάσταση(σε εισαγωγικά) που πούλησε-προώθησε ο McLaren. Η περσόνα του Rotten βασίστηκε στον Johnny Thunders, ο Vicious ήρθε αργότερα. Λίγο άσχετα βέβαια αυτά με το θέμα της ανάρτησης. Να πω τελειώνοντας πως εννοείται πως θεωρώ τον Farren σπουδαία μορφή. Αυτά
    Σπύρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. γελαω λιγο...

    το αλμπουμ (οντοπικ) ειναι απλα υπεροχο, και να τσεκαρετε και τις δουλειες των Technicolor ε? (εβαλα κανα δυο στο δικο μου μεχ...)

    Παπακωνσταντινου, ο Θανασης ντε, αυτος που λεει το ''τι θα γινει φιλε μου με μας''....

    ΑπάντησηΔιαγραφή