Τρίτη 2 Απριλίου 2013

JASON ROBINSON μύθοι του Τειρεσία

Στον σαξοφωνίστα και φλαουτίστα Jason Robinson έχω αναφερθεί κι άλλες φορές στο παρελθόν με αφορμή τα άλμπουμ του “The Two Faces of Janus” [Cuneiform, 2010] και “Cerulean Landscape” [Clean Feed, 2010], τη συνεργασία του δηλαδή με τον πιανίστα Anthony Davis. Ο Robinson, ένας από τους πιο δημιουργικούς jazz-improvisers του καιρού μας, με το παρόν “Tiresian Symmetry” [Cuneiform, 2012] –το έβδομο άλμπουμ του ως leader– επιβεβαιώνει, απλώς, το προφανές. Πόσο κοντά βρίσκεται, κάθε φορά, σε μία jazz της έκπληξης. Το άλμπουμ του, και μόνον λόγω setting, φανερώνει τη διάθεση τού παίκτη για περιπέτεια, για μια μουσική που να αναβλύζει από τα πιο αστείρευτα ψυχικά αποθέματα. Εννέα μουσικοί που χειρίζονται καμμιά 15αριά όργανα –με ξεχωριστή θέση ανάμεσά τους να κατέχουν τα μπάσα (κοντραμπάσο κλαρινέτο, μπάσο κλαρίνο, δύο τούμπες, μπάσο τρομπόνι και βεβαίως κοντραμπάσο)–, οι οποίοι υποστηρίζοντας οκτώ πρωτότυπες συνθέσεις του Robinson (συνολική διάρκεια περί τα 61 λεπτά), κατορθώνουν να δώσουν μία από τις πιο απολαυστικές jazz στιγμές της περσινής χρονιάς.
Δεν ξέρω αν είναι το rock οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε ο Robinson (κάπου διάβασα πως ο πατέρας του Amos Robinson ήταν «ψυχεδελικός» κιθαρίστας στα sixties – κάτι μου θυμίζει αυτό το... Amos, αλλά μ’ ένα πρόχειρο ψάξιμο δεν βρήκα κάτι), δεν ξέρω αν είναι οι αγάπες και οι αναφορές του (Louis Jordan, Jimi Hendrix, Charlie Parker…), δεν ξέρω αν είναι οι σπουδές του δίπλα στον μπασίστα-συνθέτη Mel Graves, εκείνο που ξέρω είναι πως το ελληνικής μυθολογικής εμπνεύσεως “Tiresian Symmetry” (πιθανώς να αναφέρεται στα… ποσοστά ανδρικού και γυναικείου οργασμού κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης, στη γνωστή κόντρα μεταξύ Δία και Ήρας με διαιτητή τον Τειρεσία) είναι ένα απολαυστικό άλμπουμ, με συνθέσεις (“Stratum”, “Cosmolographie”) που στριφογυρίζουν στο player, απανωτά, τέσσερις και πέντε φορές. Το βρετανικό feeling είναι προφανές (κυρίως εκείνο των ορχηστρών του Keith Tippett), όμως δεν θα πρέπει να λησμονηθεί μία μεγάλη αγάπη του Robinson, o Henry Threadgill με τους Very Very Circus του (με τις… ανάλογες διπλές τούμπες και την παρεμφερή αυτοσχεδιαστική ανάπτυξη).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου